Zazwyczaj prezentacja nowego iPoda wiąże się wielkim Eventem, który poprzedzają liczne przecieki na temat funkcjonalności i wyglądu nowej wizji odtwarzacza. W przypadku iPoda shuffle trzeciej generacji było zupełnie inaczej. To jeden z nielicznych iPodów o którym prawie nie przecieków przed premierą. Po prostu pewnego środowego przedpołudnia prawie 4 lata temu (11 marca 2009) pojawiła się po cichutku informacja o nim na stronach Apple. Jego premiera w kręgach nie śledzących tematu mogła pozostać zupełnie nie zauważona. Czyżby Apple wstydziło się Swojego najnowszego iPoda, a może przebywający na zwolnieniu lekarskim Steve Jobs nie chciał nagłaśniać produktu, którego procesu powstawania być może sam nie nadzorował? To pewnie pozostanie zagadką.

Pierwszy kontakt z Shuffle trzeciej generacji jest dla większości osób porażający. iPod jest niesamowicie mały – najmniejszy w historii. Występował początkowo w kolorach jasnym srebrnym i ciemno stalowym. Jego bryła to monolityczny płaski prostokąt z przymocowaną klamrą, służącą do przypięcia do ubrania.  Przypomina wyglądem dysk USB, tyle, że cztery lata temu takie dyski były zdecydowanie większe i miały mniej pamięci. O jego wymiarze niech świadczy to, że słuchawka bezprzewodowa do telefonu Apple Bluetooth jest prawie tej samej wielkości. Mimo swojego mikroskopijnego rozmiaru inżynierom Apple udało się w nim upchnąć aż 4GB pamięci, mogącej pomieścić około 1000 utworów muzycznych. Bliższe zapoznanie z iPodem przyprawi nas o jeszcze większy szok.

Ok – Apple przyzwyczaiło nas, że iPod shuffle może nie mieć wyświetlacza, ale hola ten nie ma również przycisków sterujących. Czyżby był obsługiwany telepatycznie? Odpowiedź przynosi przyjrzenie się słuchawkom dostarczanym w zestawie.  Na kablu znajdziemy bowiem mały element posiadający trzy przyciski, którymi możemy obsłużyć wszystkie funkcje iPoda. Wcale nie jest to proste i przypomina naukę alfabetu morsa :) Oto wyciąg z instrukcji:

Głośniej przycisk +
Odtwarzaj/Wstrzymaj: Jedno kliknięcie środkowego przycisku
Następny utwór: Podwójne kliknięcie środkowego przycisku
Poprzedni utwór: Potrójne kliknięcie środkowego przycisku
Ciszej przycisk –
Korzystanie z VoiceOver
Aby wysłuchać tytułu i nazwy wykonawcy odtwarzanego utworu:
Naciśnij i przytrzymaj środkowy przycisk.
Aby przechodzić między listami odtwarzania:
Naciśnij i przytrzymaj środkowy przycisk, a następnie zwolnij go po usłyszeniu sygnału. Gdy usłyszysz nazwę odpowiedniej listy odtwarzania, kliknij, aby ją wybrać.

W opisie przycisków pojawia się nam tajemnicza nazwa VoiceOver. Cóż to takiego? To ciekawa funkcja, która sprawia, że ten iPod mówi do Ciebie, a dokładnie to wypowiada tytuł i wykonawcę utworu, którego aktualnie słuchamy. Apple uważa, że to sposób na łatwiejszą nawigację w 4GB bibliotece muzyki, którą możemy wgrać do tego iPoda. Takie remedium na brak wyświetlacza. Shuffle 3G to zdecydowany arcydzieło wzornictwa przemysłowego. Pierwszą rzeczą jaką każdy testował w tym iPodzie była oczywiście nowatorska funkcja VoiceOver. Komunikaty VoiceOver w języku polskim wypowiadane są ciepłym damskim głosem przypominającym ten znany z Windowsowego syntezatora mowy Iwona. Większość słów jest wypowiadana prawidłowo, ale zdarzają się też rożne śmieszne wpadki.  Nie wiem czy wypowiadanie tytułów pomagało w przeglądaniu zawartości, ale wiem, że bywało śmieszne. Z tą funkcją związana była też inna śmieszna sprawa – polski Chip napisał, że do tego iPoda można mówić i tym sposobem nim sterować :)

Większą wadą niż nieudolne wypowiadanie niektórych utworów była bardzo słaba bateria w tym modelu.  Książkowo ma ona nam starczyć na 10 godzin w odniesieniu do 4GB muzyki, które możemy umieścić w shuffle to zdecydowanie za mało. Przecież to nie wystarczy nawet na dwudniową wycieczkę rowerową. Tym bardziej, że w czasie testów najlepszy wynik jaki mi się udało uzyskać to około 8 i pół godziny ciągłej pracy.

Jednak wbrew pozorom to nawet nie słaba bateria była największą wadą tego mikroPoda. Największą wadą okazał się brak przycisków na obudowie przy jednoczesnym umieszczeniu tych na kabelku w niewygodnym miejscu. Aby do nich sięgnąć trzeba wysoko podnieść rękę co jest ekstremalnie nie wygodne, zarówno w czasie jazdy na rowerze jak i w czasie wyciskania na siłowni. Dodatkowo brak przycisków uniemożliwia użycie iPod z ulubionymi słuchawkami lub podłączenie go do samochodowego zestawu audio. Apple zapowiadało, że pojawią się akcesoria firm trzecich pozwalające na taką operację, ale iPod szybciej wyszedł z produkcji niż to się stało.

9 Września 2009 pojawiła się odświeżona wersja tego iPoda. Od tego dnia można go było nabyć w kolorze srebrnym, czarnym, niebieskim, zielonym i różowym. Pojawiła się też tańsza wersja o pojemności 2GB. Zrobiono też coś co spowodowało, że ten iPod stał się wieczny, dodano bowiem specjalną edycję dostępną tylko w sieci Apple Store. Jest to moim zdaniem najfajniejsza edycja specjalna iPoda w historii. Shuffle 3G w tej edycji specjalnej w przeciwieństwie do innych szufelek jest wykonany ze stali i pięknie się błyszczy. Jest też już na pierwszy rzut oka cięższy od Swoich „pospolitych” aluminiowych braci, różnica w ciężarze to 30%. Więcej różnic brak … oczywiście zapomniałem o różnicy w cenie kosztował 30% drożej. Dziś zaś jeśli się pojawia na aukcjach to uzyskuje czasem ceny 3 razy wyższe. Na szczęście jest z zasobach iMuzeum :). Kupiłem go w Apple Store w Monachium.

To będzie najkrótsze podsumowanie:
Czy to najgorszy iPod w historii Apple?
Prawdopodobnie tak, ale co z tego skoro jest piękny :)