Aż dziwne, że tego modelu nie miałem w swojej kolekcji. Mam dwa inne modele czwartej generacji, ale modelu Photo czyli 4G z kolorowym wyświetlaczem nie miałem. Możliwe, że to dlatego, że ten iPod był dość krótko produkowany, a dokładnie to przez 7 miesięcy. Potem został zastąpiony modelem 5G inaczej Video. Ten konkretny model, który nabyłem na aukcji, jest w całkiem dobrym stanie zewnętrznym, niestety wbudowany dysk 60GB to już inna historia. Te dyski dość łatwo ulegały awariom i tak jest w tym modelu – raz działa, a raz nie. Prawdopodobnie zastąpię go w najbliższej przyszłości przez kartę CompactFlash.

Jeśli Was interesuje historia tego modelu to zapraszam do zapoznania się z nią:

iPod czwartej generacji miał jakby dwa życia. Pierwsze życie zaczęło się 19 lipca 2004 roku, został przedstawiony wtedy światu iPod czwartej generacji. Był to bezpośredni następca iPoda trzeciej generacji z takim samym monochromatycznym wyświetlaczem o podobnej wielkości i przestrzeni dyskowej. Firma klasycznie podeszła też do koloru i materiału. iPod składał się z białej plastikowej części przedniej i stalowej, niemiłosiernie rysującej się części tylnej.

Zasadniczą różnicą w stosunku do swojego poprzednika było zastosowanie sterowania za pomocą dotykowego kółeczka z zintegrowanymi przyciskami. Jest to rozwiązanie stosowane po dziś dzień, a pierwszy raz zastosowane zostało w iPodach mini, które premierę miały pół roku wcześniej. Zresztą z iPodem mini jest w tym modelu cech wspólnych więcej np. pełna obsługa zarówno złącza FireWire jak również USB. W dniu premiery światło dzienne ujrzały dwa modele, cieńszy o pojemności 20GB i grubszy 40GB. Wyjściowe ceny obu modeli były dość wysokie i wynosiły odpowiednio 299$ i 399$. Wtedy jednak w USA, które były głównym rynkiem dla Apple, nikt jeszcze nawet nie myślał o kryzysie, dlatego iPod ten stał się rynkowym hitem. Myślę, że był to pierwszy iPod, z którego tak naprawdę był zadowolony Steve Jobs. To z nim pojawiał się na okładkach gazet i to właśnie ten model spowodował, że o iPodzie zaczęło się mówić na całym świecie. iPod czwartej generacji stał się ikoną popkultury i gadżetem, który obowiązkowo musiał posiadać każdy nastolatek w USA. Biznes sam się nakręcał bo darmowej reklamy iPodowi udzielały gwiazdy show biznesu pojawiające się odtwarzaczem w ręku. Steve Jobs potrafił umiejętnie wykorzystać zainteresowanie iPodem i do współpracy namówił gwiazdę muzyki światowego formatu.

26 października 2004 roku odbyła się konferencja Apple w czasie której na scenie razem z tradycyjnie prowadzącym je Stevem pojawił się lider zespoły U2, Bono. Bono zaprezentował efekt współpracy zespołu U2 z Apple czyli pierwszą wersję specjalną iPoda o pełnej nazwie iPod Special Edition U2. Wersja ta różniła się od klasycznego iPoda przede wszystkim kolorem. Przód nie był biały, a czarny z czerwonym kółeczkiem. Tylna cześć stalowa też nie ostała się bez zmian. Zostały tam wygrawerowane podpisy wszystkich członków zespołu U2. Wersje U2, w których iPod sprzedawany był jeszcze przez długi czas, są wg mnie jednymi z najładniejszych iPodów, a zaprezentowany 26 października model jest ulubionym iPodem w mojej kolekcji.
Ta wersja poza obudową niczym nie różniła się od klasycznego modelu, mogło to pozostawiać niedosyt u rządnej nowości już sporej rzeszy fanów tego odtwarzacza. Na szczęście na scenie razem z Bono był Steve Jobs, który z kieszeni wyjął pierwszego iPoda z kolorowym wyświetlaczem czyli iPoda Photo. Celowo napisałem Photo z dużej litery, początkowo bowiem tak oficjalnie nazywał się ten model. Dopiero jakiś czas później zmieniono nazwę na iPod photo z małej litery. Ale to tylko ciekawostka, najważniejszy był kolorowy wyświetlacz. Był on o wiele czytelniejszy od wersji monochromatycznej, a oprogramowanie iPoda było tak zmodyfikowane, aby mógł on wyświetlać zdjęcia zsynchronizowane poprzez iTunes z komputerem.
Wersja Photo początkowo była dostępna z dyskami o pojamnościach 40 i 60GB i cenach odpowiednio 499$ i 599$. W lutym roku 2005 pojawiła się wersja o pojemności 30GB w niższej cenie 349$. Poza wyświetlaczem wersja ta różniła się od iPoda czwartej generacji również lepszą baterią. Wersja klasyczna pozwalała na nieprzerwaną pracę przez 12 godzin, wersja z kolorowym wyświetlaczem mogła pracować do 3 godzin dłużej. iPod photo rozpoczął erę iPodów z kolorowym wyświetlaczem. Od tej pory każdy posiadający ten element odtwarzacz Appla miał go w wersji kolorowej.
Dla mnie jako kolekcjonera ta generacja iPodów jest bardzo interesująca. Jak już wspomniałem iPody te występują w pierwszej specjalnej wersji U2, ale to nie wszystko. Apple tym modelem zaczęło krótką bo trwającą tylko półtora roku współpracę z firmą Hewlett-Packard. Dokładnie to HP zaczęło sprzedaż iPodów z własnym logo, 8 stycznia 2004 roku, a zakończyło 29 lipca 2005. Początkowo iPod HP to był tylko model czwartej generacji z dyskiem 20 i 40 GB. Później dodano iPoda mini, iPoda photo oraz iPod shuffle. Ogólna liczba sprzedawanych w tym czasie iPodów HP stanowiła tylko około 5% ogółu sprzedanych. Jedyną różnicą między tym samym iPodem sprzedawanym przez HP i Apple jest dodanie na modelu HP logo firmy. iPody te były sprzedawane przez dystrybutorów firmy HP i serwisowane również przez nich.
O ile model HP można jeszcze znaleźć na aukcjach internetowych o tyle kolejna ciekawa kolekcjonerska wersja jest prawie nie do dostania. Mowa tu o wersji Harry Potter. Wersja ta różniąca się od normalnego iPoda wygrawerowanym na tylnej części obudowy logiem szkoły Hogwarts, jest praktycznie nie do znalezienia. iPod w tej wersji pojawił się w sprzedaży 7 września 2005 roku, a za bazę służył iPod photo 20GB. Później pojawiły się wersje z dyskiem o pojemności 30GB. Każda z wersji posiadała fabrycznie wgrane na dysk audio wersję książek o Harrym Potterze. iPody w tej wersji były sprzedawane tylko bezpośrednio przez sklepy Apple. Nie wiem dokładnie ile sztuk iPodów w tej wersji było wyprodukowanych, ale kupić ich na rynku wtórnym prawie nie można, jednak będę szukał i kiedyś trafi do mojej kolekcji.