Dziś @macaztek wspomniał, że powinienem się cieszyć, że iPody umierają ponieważ moja kolekcja będzie cenniejsza. Coś w tym jest. Sprzedaż iPodów spada i nic też nie wskazuje na to aby miało się to zmienić, choć nadal w sprzedaży mamy pełną ich gamę – tylko nikt ich nie kupuje. W dobie smarthonów nie potrzebujemy już tak bardzo dedykowanego odtwarzacza muzyki, a pomyśleć, że jeszcze trochę ponad cztery lata temu Apple robiło im dedykowaną konferencję! Sprzedaż spadająca 50% rok do roku zazwyczaj oznacza koniec produktu, tylko czy Apple może sobie pozwolić na zabicie marki iPod?

Oczywiście w swojej historii Apple zabijało już produkty i całe ich linie. Dość wspomnieć Newtona, drukarki, skanery czy też serwery Xserve. Jednak żaden z tych produktów nie był takim krokiem milowym w historii firmy jak właśnie iPod. To przecież właśnie dzięki iPodowi Apple po 97 roku się odrodziło. Śmiem twierdzić, że to właśnie doświadczenie zdobyte przy iPodach zdecydowało, że Apple wydało iPhone’a i jest taką firmą jaką dziś znamy. Jak można zabić taki produkt, czy ktoś w Apple ma tyle odwagi? Z drugiej strony jak długo można sprzedawać dokładnie ten same produkty? Dostępny w sprzedaży iPod Classic nie zmienił się praktycznie od 2007 roku, iPod shuffle od 2010. To chyba jedyne na rynku elektroniki konsumenckiej produkty, który żyją tak długo. Jeśli Apple zamierza zatrzymać produkt iPod w sprzedaży musi wprowadzić nowe modele, które prawdopodobnie nie zarobią na siebie.

Osobiście bardziej wierzę, niż uważam, że tak się stanie i Apple wprowadzi do sprzedaży, w tym lub w kolejnym roku iPoda idealnego. Takiego który,     zostanie z nami na kolejne przynajmniej 5 lat. Już kiedyś opisywałem dokładnie jak mógłby on wyglądać. Byłby to iPod ze sterowaniem klasycznym kółeczkiem, przypominający obecnego Classica ale minimalnie mniejszy i oczywiście z dyskiem SSD i kartą Wi-Fi aby można było słuchać iTunes radio. Jakoś nie wyobrażam sobie Apple bez iPoda, ciekawe czy tak samo uważa Tim Cook?

Od razu uprzedzam – nie będzie renderów nowego iPhone’a, ani plotek o opaskach. Będzie za to o przemieszczaniu się, o pociągach oraz o relaksie.
Dużo ostatnio przemieszczam się po Polsce, stałem się prawie ekspertem od przemierzania połowy kraju różnymi środkami lokomocji. Na trasie Warszawa <-> Gdynia przetestowałem wszystkie możliwe środki transportu. Samochód jest najgorszy, najdroższy i marnujący czas. Wsiadamy za kółko i 4 godziny jesteśmy nieobecni dla świata, trzeba uważać na drogę, nie można popracować, nie można się przespać, nie można się zamyślić i tweetować :). Samolot jest na pierwszy rzut oka bardzo szybki i fajny, tańszy niż samochód, a szybszy. Niestety to ciągle zmarnowany czas. Najpierw godzinę wcześniej na lotnisku, kontrola, odprawa itp. Potem godzina lotu, potem godzina w komunikacji miejskiej z oddalonego od centrum lotniska. Niby szybciej, ale czas poszatkowany, nie uda się nam otworzyć laptopa i spokojnie popracować, nawet zregenerować sił nie damy rady. Co więcej samoloty na trasach krajowych bywają mało punktualne. Trochę gorszej pogody, jakaś mgła i nagle zamiast w Gdańsku o 7 lądujemy w Brzydgoszczy o 10.  Moje doświadczenia pokazują, że najlepszą opcją jest zdecydowanie pociąg, jedzie najdłużej, ale jest najtańszy. Do tego np podróżując na wymienionej trasie mamy 5 pełnych godzin spokoju. Można spokojnie usiąść do pracy, można też naprawdę dobrze się wyspać (nie kradną, sprawdzam to co tydzień).
Niestety wrogiem odpoczynku jest „Internet”. Z przyzwyczajenia i perspektywy dużej ilości niezagospodarowanego czasu, co chwilę zerkamy na telefon i znowu na niczym się nie można skoncentrować. Wystarczy jednak wyłączyć telefon oszczędzając baterię, założyć słuchawki, włączyć iPoda i przenieść się na 5 godzin w świat muzyki. Kilka dni temu tak zrobiłem i spędziłem czas od 6 rano do 11 w dziwnym letargu. Polecam ten stan, polecam iPoda bo to przedmiot magiczny, który służy tyko do jednego, do słuchania muzyki i nie rozprasza nas przy tym. Wesołych świąt.